Ο καλλιτέχνης που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή σε μια ηχογράφηση με τον Ζωϊδάκη.
Η «Βεντέτα» αποτελεί έναν μουσικό θησαυρό, ένα ντουέτο που συγκινεί και ταξιδεύει το κοινό μέσα από τις φωνές του Νίκου Ζωϊδάκη και του αξέχαστου Βασίλη Καρρά. Κυκλοφορώντας από την Heaven Music, το τραγούδι έκανε το ντεμπούτο του στα επιλεγμένα ραδιόφωνα Ελλάδας και Κύπρου στις 10 Ιουνίου, φέρνοντας έναν ιδιαίτερο φόρο τιμής στην τεράστια μουσική κληρονομιά του Βασίλη Καρρά.
Στην «Βεντέτα», η συνεργασία μεταξύ των δύο καλλιτεχνών δημιουργεί μια δυνατή αίσθηση συγκίνησης και νοσταλγίας. Ο Νίκος Ζωϊδάκης, γνωστός για τις συγκινητικές μαντινάδες του, συναντά δισκογραφικά τον αείμνηστο Καρρά, συνδυάζοντας την παραδοσιακή κρητική μουσική με την βαθιά φωνή του τελευταίου. Οι στίχοι του Βασίλη Γιαννόπουλου, που εξιστορούν την πορεία μιας βεντέτας, αποκτούν μια μοναδική δυναμική με την ερμηνεία του Καρρά.
Η μουσική του Παναγιώτη Ραφαήλ πλαισιώνει το τραγούδι με τρόπο μοναδικό. Η ερμηνεία του Βασίλη Καρρά, που ξεχωρίζει για την άμεσα αναγνωρίσιμη χροιά της, απογειώνει τους στίχους.
Βεντέτα: Ένα ντουέτο που συγκινεί – τραγουδά ο Βασίλης Καρράς
Στίχοι:
Τη Κρήτη έχεις για θεό,
Σταυρό προσκυνητάρι,
Μα είναι το βλέμμα σου θαμπό,
Σαν το χλωμό φεγγάρι,
Τρέχει στο αίμα σου ρακή,
Φαρμάκι στη καρδιά σου,
Και μια βεντέτα σαν φωτιά,
Που καίει τα σωθικά σου.
Ο πόνος μέσα μου θεριό,
Το μίσος μου μαχαίρι,
Το δίκιο έστησε χορό,
Και ο χάροντας καρτέρι,
Χρεώθηκα το φονικό,
Χαράματα μια Τρίτη,
Και από τότε δεν πατώ,
Τ’ άγιο σου χώμα Κρήτη.
Διώξ’ αδερφέ μου την οργή,
Στο μίσος βάλε τέρμα,
Την μια εγώ την άλλη εσύ,
Πνιγήκαμε στο αίμα,
Κέρνα τον χάρο τσικουδιά,
Μήπως και μας ξεχάσει,
Και άλλη μάνα τώρα πια,
Για φονικό μην κλάψει.
Μαύρος θυμός απ’ τα παλιά,
Στα σπλάχνα σου γεννιέται,
Άλλος σε βλέπει σαν θεό,
Κι άλλος σε καταριέται,
Μα είναι αντρίκιο να μπορείς,
Το μίσος να νικήσεις,
Και να ‘χεις άντερα γερά,
Απ’ το μηδέν ν’ αρχίσεις.
Το στίγμα τώρα του φονιά,
Το ξέρω δεν θα σβήσω,
Μα ήταν ζήτημα τιμής,
Το αίμα να πάρω πίσω.
Όπως ο ήλιος δεν μπορεί,
Να βγει από τη δύση,
‘Έτσα και τούτο το κακό,
Δε πρόκειται να σβήσει.
